သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ထဲမေကာင္းမႈ႕ေတြေပ်ာက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြေရာက္လာေအာင္ေဟာေျပာျပသေပးတာကိုေခၚတာပါ။ သာသနာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးအမ်ိဳးအစားခြဲၾကည့္မယ္ဆိုရင္
၁။ သာသနာႏွင့္ၾကံဳေသာ္လည္းမႀကိဳက္ေသာသူ
၂။ သာသနာကိုႀကိဳက္ေသာ္လည္း မၾကံဳေသာသူ
၃။ သာသနာႏွင့္ၾကံဳလည္းမၾကံဳ၊ ႀကိဳက္လည္းမႀကိဳက္ေသာသူ
၄။ သာသနာႏွင့္ၾကံဳလည္းၾကံဳ၊ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္ေသာသူ ဆိုၿပီး၄မ်ိဳးရိွပါတယ္။
သာသနာႏွင့္ၾကံဳေသာ္လည္း၊ မႀကိဳက္ေသာသူဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီး ၀ိပသနာတရားကို နာၾကားအားထုတ္ျခင္းမျပဳတဲ့သူေတြကိုေျပာတာပါ။ ဒါန၊ သီလ၊ သမထဆိုတဲ့ေလာကီကုသိုလ္မ်ားကေတာ့ သာသနာပမွာလည္းရိွပါတယ္။ အခ်ိန္မေရြးလည္းလုပ္လို႕ရပါတယ္။ ၀ိပသာနာ တရားကေတာ့ သာသနာငါးေထာင္အတြင္းမွာသာရႏိုင္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ၀ိပသာနာတရားဆိုတာ ညဏ္ပညာအရာသာျဖစ္ၿပီး သားေရး၊ သမီးေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္တြဲၿပီး ရႈပြားလို႕ရပါတယ္။ သမထလို အလုပ္မရႈပ္ပါဘူး။
နံပါတ္ ၂ အမ်ိဳးအစားကေတာ့ တစ္ေယာက္ပဲရပါတယ္။ သူကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးကိုးကြယ္တဲ့ ကာ႒ေဒ၀ီလရေသ့ႀကီးပါ။ ဒီရေသ့ႀကီးဟာ သမထကမဌာန္းေတြအားထုတ္လိုက္တာ ရိွသမွ် စ်ာန္ေတြ။ အဘိညဏ္ေတြအကုန္ရၿပီး ေျမလွ်ိဳး၊ မိုးပ်ံ၊ ကိုယ္ေပ်ာက္ စတာေတြအကုန္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားမပြင့္ေသးတ့ဲကာလဆိုေတာ့လည္း သူ႕ကိုအျမတ္ဆံုးလုပ္ၿပီးကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။တစ္ေန႕ေတာ့ နတ္ျပည္ရဲ႕ဆိတ္ၿငိမ္ရာေနရာမွာေရာက္ေနတုန္း နတ္သား၊ နတ္သမီးေတြ တခဲနက္ေအာ္တဲ့အသံၾကားလို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ လူျပည္မွာဘုရားအေလာင္းေမြးဖြားၿပီးဆိုတာေတြ႕သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းအဘိညဏ္တန္ခိုးနဲ႕ သုေဒါၶနမင္းႀကီးနန္းေတာ္ထဲၾကြသြားၿပီး ဘုရားအေလာင္းကို သြားၾကည့္ေတာ့ မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ေမြးကာစ နီတာရဲဘုရားအေလာင္းကိုယူျပတာေပါ့။ ရေသ့ႀကီးေရွ႕လည္းေရာက္ေရာ မင္းႀကီးကဘုရားအေလာင္းရဲ႕ လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ကိုကိုင္ၿပီး ရေသ့ႀကီးကို ဦးေတာ္လုပ္ေပးဖို႕ႀကိဳးစားတဲ့အခါ ဘုရားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ ရေသ့ႀကီးရဲ႕နဖူးထိပ္နားထိ အလိုလိုေျမာက္တက္သြားတယ္။ ငါ့ကို ရွစ္ခိုးရမယ္လို႕မေျပာေသာ္လည္းေျပာသကဲ့သို႕နဖူးထက္မွာသြားတည္တာပါ။ ရေသ့ႀကီးလည္း ေျခအစံုကိုတရိုတေသဆုတ္ကိုင္ရင္း ဘုရားတစ္ကယ္ျဖစ္မျဖစ္ကို တန္ခိုးနဲ႕ဆင္ျခင္တယ္။ ဘုရားတစ္ကယ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာလည္းျမင္ေရာ တရိုတေသ ရွစ္ခိုးတာနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားအေလာင္းဟာလည္း မင္းႀကီးရင္ခြင္ထဲျပန္က်သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ရေသ့ႀကီးဟာ အားပါးတရ ရယ္ျခင္းကိုျပဳသလို ရိႈက္ႀကီးတငင္ငိုျခင္းကိုလည္းျပဳတယ္။
မင္းႀကီးကအေမးရိွတဲ့အခါ ရေသ့ႀကီးက `မင္းႀကီးသားေတာ္ဟာ ဘုရားစစ္စစ္ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မယ္။သင္နဲ႕တကြေ၀ေနယ်အမ်ားစုဟာ သင့္သားဘုရားရဲ႕၀ိပသာနာတရားေတြကိုနာၾကားၾကရၿပီး မဂ္ဖိုကိုရၾကလိမ့္မယ္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး အပယ္ေဘးကေနတစ္ကယ္ေ၀းၾကရမယ္။ သင္တို႕လိုေ၀ေနယ်ေတြအတြက္၀မ္းသာလြန္းလို႕ငါရယ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ သင့္သားဘုရားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာငါကေတာ့ ရုပ္တရားမရိွဘဲ၊နာမ္တရားသာရိွတဲ့အရူပျဗဟာဘံုကိုေရာက္ေနၿပီးကမၻာေပါင္း၈ေသာင္း၄ေထာင္ဒီအတိုင္းဘဲအခ်ိန္ကုန္ရေတာ့မယ္။သင့္သားဘုရားရဲ႕သစöာတရားကိုနာၾကားခြင့္မရေတာ့ဘ၀သံသရာမွာဘုရားသာသနာကိုမမွီလိုက္ရတဲ့အတြက္အရံႈးႀကီးရံႈးရၿပီ။ အဲဒီအတြက္ငိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္´ လို႕ရွင္းျပပါတယ္။
တတိယေျမာက္အမ်ိုဳးအစားကျဖစ္တဲ့ သာသနာနဲ႕မၾကံဳလည္းမၾကံဳ၊ မႀကိဳက္လည္းမႀကိဳက္တဲ့ သူေတြကေတာ့အပါယ္ဘံုသားေတြျဖစ္ပါတယ္။သူတို႕ဟာသာသနာကိုသာသနာမွန္းေတာင္မသိတဲ့အတြက္ သာသနာနဲ႕မၾကံဳဘူးလို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ႀကိဳက္ရမွန္းလည္းမသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးေလးခုေျမာက္ သာသနာနဲ႕ၾကံဳလည္းၾကံဳ၊ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္သူကေတာ့ ဒါန၊သီလ၊သမထတင္မက ၀ိပသာနာဘာ၀နာကိုပါပြားမ်ားအားထုတ္ေနၾကသူေတြပါ။
သာသနာႏွစ္ ၂၄၀၀ေက်ာ္က်န္ေသးတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီေန႕ေသရင္နက္ျဖန္သာသနာဟာ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေသမဦးခင္၊ ညဏ္ဦးေအာင္ ႀကိဳးစားပါလို႕တိုက္တြန္းထားတဲ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒကို လိုက္နာသင့္ၾကပါတယ္။
လူဟာ ငါစြဲဒိ႒ိမေပ်ာက္ဘဲ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စတဲ့မည္သည့္စိတ္နဲ႕ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေသသြားမယ္ဆိုရင္အပါယ္ေလးဘံုကို က်ိန္းေသက်ပါတယ္လို႕အမွာရိွထားပါတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳေစခ်င္ၾကပါတယ္။
ေနာင္မွေနာင္တရၿပီး တန္ဖိုးကိုသိရတဲ့အရာ ၃မ်ိဳးရိွပါတယ္။
၁။ က်န္းမာေရးတန္ဖိုးကိုကို မက်န္းမာတဲ့အခ်ိန္မွသိရပါတယ္။
၂။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးတန္ဖိုးကို သူ႕တစ္ပါးကၽြန္ျဖစ္မွ သိႏိုင္ပါတယ္။
၃။ လူဘ၀တန္ဖိုးကိုေတာ့ ငရဲျပည္ေရာက္မွ သိႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း စတုတၱေျမာက္သာသနာ၀င္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
မွတ္ခ်က္။ ။ အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္) ၏ ၀ိပသာနာတရားေတာ္မွ ထုတ္ႏုတ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment